Aceste pietricele albe de pe masa ta goală
strălucesc în soare. Nimeni nu ghicește
din ce adâncimi au fost aduse. Nimeni
nu bănuiește cu ce scufundări riscante
le-ai adus la suprafață, cu ce
lipsuri și negări le-ai smuls
din unghiile copacilor de coral și ale stâncilor. De aceea
strălucesc atât de alb cu modesta lor demnitate
acoperind întunericul originii lor ca niciodată
să nu depună mărturie în momentul Marelui Proces.
Atena, 21 martie 1985
Iannis Ritsos, traducere Adina Velcea
Τ’ Α Σ Π Ρ Α Β Ο Τ Σ Α Λ Α
Γιάννης Ρίτσος
Ετούτα τ’ άσπρα βότσαλα στο γυμνό σου τραπέζι
λάμπουν στον ήλιο. Κανένας δε μαντεύει
από ποιους βυθούς ανασύρθηκαν. Κανένας
δεν υποπτεύεται με τι ριψοκίνδυνες
καταδύσεις τ’ ανέβασες· με τι
στερήσεις κι αρνήσεις τ’ απέσπασες
από τα νύχια κοραλλόδεντρων και βράχων. Γι αυτό
λαμποκοπούν τόσο λευκά με τη σεμνή τους περηφάνια
ν’ αποσκεπάζουν το σκοτάδι της καταγωγής τους και ποτέ
να μην μαρτυρήσουνε την ώρα της Μεγάλης Δίκης.
Αθήνα, 21.ΙΙΙ.85
vezi mai multe poezii de: Iannis Ritsos
Pentru a scrie un comentariu trebuie să fii autentificat. Click aici pentru a te autentifica.