Întoarcerea unui exilat
Într-un șanț am trăit ani de zile
înghesuiți, în alertă, mereu pregătiți
pentru că dușmanul venea de pretutindeni.
Și în fiecare zi, morții se înmulțeau.
Unii erau uciși de gloanțe,
alții mureau din cauza bolilor,
alții se pierdeau în misiuni secrete
și nu mai auzeam de ei.
Și totuși, eram obișnuiți cu asta.
Spațiu îngust, multă moarte, credință mare,
mișcări aproape definite,
discuții cu vocea scăzută, dar normale
nevoi firești și plăceri -
Și, cum să o iei, acum, de la capăt?
În această imensitate care te sufocă,
aici, în mulțimea unde domnește singurătatea,
unde gesturile sunt nelimitate
și nu există nici un destinatar,
neînarmat, neajutorat, fără corpul
fie și al partenerului tău mort care te proteja
de dorințele nesfârșite
și de complicatele mecanisme sociale.
Aici, în orașul acesta, cum să te obișnuiești?
traducere Adina Velcea
Επιστροφή ενός εξόριστου
Σ’ ένα χαράκωμα ζήσαμε χρόνια
στριμωγμένοι, άγρυπνοι, πάντα έτοιμοι
γιατί από παντού ερχόταν ο εχθρός.
Και κάθε μέρα πληθαίναν οι νεκροί.
‘Αλλοι σκοτώνονταν από τις σφαίρες,
άλλοι πεθαίναν απ' αρρώστειες,
άλλοι χάνονταν σε μυστικές αποστολές
δεν ξανακούγονταν ποτέ.
Κι όμως είχαμε συνηθίσει.
Στενός ο χώρος, πολύς ο θάνατος, μεγάλη η πίστη
οι κινήσεις σχεδόν καθορισμένες
οι συνομιλίες χαμηλόφωνες μα προσιτές
ισοπεδωμένες ανάγκες κι απολαύσεις -
Και τώρα εδώ πώς ξαναρχίζεις;
Σ’ αυτή την άπλα που σε πνίγει
εδώ μέσα στο πλήθος που βασιλεύει η μοναξιά
που οι χειρονομίες είναι απεριόριστες
και δεν υπάρχει παραλήπτης,
άοπλος, αβοήθητος, χωρίς το σώμα
έστω και του νεκρού συντρόφου σου που σε προφύλαγε
μες στις ατέλειωτες επιθυμίες
και τους πολύπλοκους κοινωνικούς μηχανισμούς.
Εδώ, στην πόλη αυτή, πώς συνηθίζεις;
vezi mai multe poezii de: Titos Patrikios
Pentru a scrie un comentariu trebuie să fii autentificat. Click aici pentru a te autentifica.