cu privirea scufundată în sentimentele altora
am colonizat lumea cu fantasme
ferestrele albastre sunt închise
și durerile se lovesc de geamuri
le văd gurile deschise
într-o pantonimă indescifrabilă
îmbătrânește ziua
în timp ce scriu cuvinte care dor
με το βλέμμα μου βυθισμένο στα συναισθήματα των άλλων
έχω αποικίσει τον κόσμο με φάντασματα
τα μπλε παράθυρα είναι κλειστά
και οι πόνοι χτυπούν στα τζάμια
βλέπω το στόμα τους ανοιχτό
σε μια ακατανόητη παντομίμα
η μέρα γερνάει
καθώς γράφω λέξεις που πονάνε
adina v.
30.07.2022
vezi mai multe poezii de: Adina Speranta
Pentru a scrie un comentariu trebuie să fii autentificat. Click aici pentru a te autentifica.